مهمترین عوامل پرخاشگری کودکان: هنگام راه رفتن در پیاده رو و یا در پارک، حتما تا کنون با کودکی روبه رو شده‌اید، که مدام به والدین خود غر می‌زند، یا داد و بیداد می‌کند و یا گریه و بهانه‌گیری می‌کند.
به رفتاری که والدین آن کودک انجام می‌دهند، توجه کرده‌اید؟ معولا والدین این کودکان به دلیل بی‌حوصلگی و یا خسته شدن از پرخاشگری‌های کودک، او را به حال خود رها کرده و یا آنها نیز به کودک پرخاشگری می‌کنند.
همچنین ممکن است، در دوران مدرسه و کودکی خود، یکی از همکلاسی‌هایتان مدام با سایر بچه‌های مدرسه دعوا می‌کرد و حتی ممکن بود، که آنها را کتک بزند.
معمولا مربیان مدرسه، والدین کودک را فرا می‌خواندند و یا شاید کودک را از مدرسه اخراج می‌کردند.
اما کمی دقیق‌تر به این موضوع نگاه کنیم، آیا رفتار افراد بزرگسال در برابر خشم کودکان نیز درست بوده است؟
آیا بی‌تفاوتی و یا پرخاشگری والدین و مربیان باعث می‌شود تا کودک، دیگر داد و بیداد نکرده و یا سایر بچه‌های مدرسه را اذیت نکند؟
به نظر شما منشاء رفتارهای پرخاشگرانه کودک از کجا آمده است؟
برای بررسی این عوامل، ما را در ادامه این مقاله همراهی کنید.
اهمیت پرخاشگری در کوکان
پرخاشگری در کودکان، از همان سال‌های اولیه زندگی شروع می‌شود. مطالعات نشان داده است، که 55 درصد پسران و 41 درصد از دختران پرخاشگر هستند.
عوامل مختلفی می‌تواند در پرخاشگری کودکان موثر باشد، که ما در ادامه به بررسی مهمترین این عوامل خواهیم پرداخت.
الگوبرداری
کودکان پرخاشگر، معمولا دارای والدینی هستند که در محیط خانه با یکدیگر پرخاشگری می‌کنند و گاه دیده شده که یکی از والدین رفتارهای پرخاشگرانه‌ای نظیر، شکستن اشیاء و یا کتک زدن، از خود به نمایش می‌گذارد.
اما یک عامل دیگر هم می‌تواند، در پرخاشگری کودک نقش داشته باشد. برخی از فیلم‌ها و یا بازی‌هایی که کودکان با کامپیوتر انجام می‌دهند؛ دارای صحنه‌های پرخاشگری بوده و این موارد می‌تواند نقش پر رنگی را در پرخاشگری کودک ایفا کند.
بیشتر بدانید: نحوه قرار دادن پا و معانی آن در زبان بدن
ناکامی و شکست
روش‌های تربیتی والدین با یکدیگر بسیار متفاوت است. برخی از والدین به بچه‌های خود امر و نهی و یا همان (باید و نباید) می‌کنند. اگر هم فرزندشان کاری را اشتباها انجام دهد، با او دعوا می‌کنند.
دعوا کردن والدین، حس شکست، نتوانستن و ناکامی را در بچه تقویت می‌کند. نه تنها زمانی‌که کودکان با این احساس روبه رو می‌شوند، پرخاشگری می‌کنند، بلکه این حس تا پایان عمر افراد باقی می‌ماند.
یعنی هر وقت در زمان بزرگسالی خود، فرد دچار ناکامی و شکست شود، پرخاشگر شده و رفتارهای نابه‌هنجار انجام می‌دهد.
اما گروهی دیگر از والدین هستند؛ که نقش حمایتی را در زندگی کودکان خود بازی می‌کنند. یک مثال کاملا روشن که رواشناسان معمولا از آن استفاده می‌کنند، می‌خواهم تا برایتان بیان کنم.
کودکی با لیوان شیر خود بازی می‌کند، تا جایی که لیوان شیر از دست کودک می‌افتد. مادر کودک ناراحت می‌شود، اما به فرزند خود می‌گوید: عزیزم موردی نیست، بیا تا با هم شیر ریخته شده را جمع کنیم.
در این داستان کودک احساس اعتماد به نفس می‌کند و همراه مادر شیر ریخته شده را جمع می‌کند. این احساس نیز تا پایان عمر و در بزرگسالی در فرد می‌ماند. هر زمان که او در بزرگسالی کاری را به اشتباه انجام می‌دهد، در ناخودآگاه ذهنش به خود می‌گوید، درستش می‌کنم.
اضطراب
برخی کودکان نیز دارای اضطراب بالایی هستند. آنها پرخاشگری می‌کنند، ولی بلافاصله پشیمان می‌شوند. این الگوی رفتاری نیز مانند الگوی قبلی تا بزرگسالی آنها ادامه میابد.
افسردگی
برخی دیگر از کودکان، دارای علائم مختلف افسردگی هستند. مانند: شب ادراری، دوری گزیدن از جمع، گریه‌های مکرر. این کودکان حتی ممکن است که ترک تحصیل کنند. این کودکان حتما باید تحت نظر یک پزشک متخصص باشند.
رفتارهای منفعلانه والدین
شاید برایتان جای سوال باشد، که آیا ممکن است پدر و یا مادری رفتاری منفعل داشته باشد، اما فرزندش پرخاشگر شود؟
فرزندان والدین منفعل معمولا یا در برابر رفتار دیگران سکوت می‌کنند و نمی‌توانند تا جرات‌مندانه از خود دفاع کنند، یا پرخاشگر می‌شوند. ممکن است این افراد در بزرگسالی رفتارهایی مانند خشم و لجبازی را از خود بروز دهند. این افراد به دلیل منفعل بودن والدین خود انباری از باروت شده و در نهایت در بزرگسالی، دچار بیماری‌های روانی و یا اختلالات روانپزشکی می‌شوند.
رفتار پرخاشگرانه_ منفعل والدین
این دسته از والدین، افرادی بوده که دارای رفتارهای ضد و نقیض هستند. به طوری‌که کودک متوجه نمی‌شود، که آیا والدینش واقعا دوستش دارند یا نه! معمولا این افراد نیز رفتارهای نظیر والدین خود را در بزرگسالی تکرار می‌کنند، حتی این افراد در روابط عاطفی خود به خاطر نداشتن سواد عاطفی، با شکست‌های متعددی روبه رو خواهند شد.
چگونه با کودک پرخاشگر خود رفتار کنیم؟
اگر خودمان فردی پرخاشگر هستیم ویا اصلا حوصله فرزندمان را نداریم، نیاز هست تا ابتدا خودمان از یک روان‌درمانگر کمک بخواهیم. همچنین اگر دارای کودکی پرخاشگر هستید، حتما از یک روانشناس کودک مشاوره بخواهید.
اما این را بدانید که، ما نیز در خانه مسئول رفتارهای پرخاشگرانه کودک خود نیز هستیم. همچنین باید در خانه برنامه‌ای داشته باشیم، که بتوانیم میزان پرخاشگری کودک را به حداقل برسانیم.
- در حضور کودک پرخاشگری نکنیم.
- مراقب تصاویر و یا فیلم‌هایی که کودک از تلویزیون و یا شبکه‌های اجتماعی می‌بیند، باشیم.
- با او صحبت کنیم و او را از رفتارهای پرخاشگرانه‌ای که انجام می‌دهد، آگاه کنیم.
- اگر اشتباهی کرد، با او پرخاشگری نکنیم، بلکه از او حمایت کنیم.
- اگر با پرخاشگری خواست تا به خواسته‌ای برسد؛ حتما در برابر پرخاشگری او مقاومت کنیم.
سخن نهایی
ما به عنوان والدین فرزندانمان مسئول آینده آنها خواهیم بود. پرخاشگری موضوع بسیار مهمی است، که اگر آن را جدی نگیریم، بعدا زندگی کودک دلبندمان را می‌تواند به تباهی بکشاند. پس مراقب رفتارهای پرخاشگرانه او باشیم و اگر نیاز بود، حتما از یک متخصص راهنمایی بخواهیم.
همین حالا نظر خود را با دیگران به اشتراک بذارید: کلیک کنید