روزی روزگاری، یه دختر کوچولو، یک فکر به سرش زد!
اون، فکرشو چرخوند!
اونو دستش گرفت و شکلش رو احساس کرد!
اونو گذاشت توی دهنش و طعمش رو چشید!
اونو توی دستش گرفت و توی زمین کاشتش!
زمین گرم و نرم بود و برای دانه، یک تخت درست کرد!
دخترک دانه رو با فکرهایی که از قبل داشت، پوشوند!
با قلبش اونو گرم کرد و باور داشت که اون میتونه…
میتونه یک چیز خیلی بلند باشه!
یک چیز پر قدرت!
یک چیز خیلی قشنگ!
دخترک حسابی کار کرد! اون به دانه آب داد و خاک رو کود داد!
دخترک از ریشه‌های با ارزش اون مراقبت کرد!
تنه‌ی قدرتمند درخت، شروع کرد به رشد کردن!
به سمت آسمون رفت! بدون این که بترسه!
درخت به سمت نقطه‌ای بلند و ناشناخته توی آسمون رفت!
درخت از اون بالا میتونست دریاچه‌ها و جنگل‌ها رو ببینه! تازه اون میتونست وزش باد رو هم بین شاخه‌هاش حس بکنه! دخترک درخت رو تشویق کرد و بهش کمک کرد تا بالا و بالاتر بره!
بالاخره درخت اونقدر رشد کرد که میدونست باید بدون دخترک چیکار کنه! اون زیباترین شکوفه‌های دنیا رو روی شاخه‌هاش داشت که توی باد میرقصیدن! اون حالا یک درخت تنومند و بزرگ بود!
عالی بود
خوب بود
خیلی ممنون از شما
تا اومد شروع بشه تمام شد!!!!!!!!!!ولی تصاویر زیبا
به نظرم برای یه کودک ۵۶یا۷ ساله مناسب نبودو کلمات واضح تری میتونستید بکار ببرید،ولی داستان زیبایی بود☺️🌹